PAGGUNITA SA IKA-10 ANIBERSARYO NG PAG-ALIS SA PARUSANG BITAY
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Dinaluhan ko ang isang aktibidad bilang paggunita sa ikasampung anibersaryo ng pagkakaalis sa parusang bitay sa bansa. Ito yung pagsasabatas ng Batas Republika Bilang 9346, na may pamagat na "An Act Prohibiting the Imposition of the Death Penalty in the Philippines" noong Hunyo 24, 2006 na nilagdaan ni dating Pangulong Gloria Arroyo. Ginanap ang paggunitang ito sa Commission on Human Rights (CHR) nitong Biyernes ng umaga, Hunyo 24, 2016.
Nalaman ko ang aktibidad na ito sa mga kasapi ng HR groups noong Hulyo 3, 2016, kasabay ng konsyertong "Human Rights to the Max" na isa ring fund raising campaign para sa pagpapagamot ni Ginoong Max de Mesa, na chairman ng PAHRA (Philippine Alliance of Human Rights Advocates) na ginanap din sa CHR.
Pagdating ko sa CHR ay nakasalubong ko ang isang kaeskwela noong elementarya na si Ginoong Gerry Bernabe. Mas una ako ng isang taon sa kanya. Siya na pala ang spokesperson ng CBCP-ECCPC (Catholic Bishops' Conference of the Philippines - Episcopal Commission on Prison Pastoral Care). Siya rin ang agad in-interview ng isang reporter ng TV. Dahil matagal kaming hindi nagkita, binigyan ko siya ng aking librong "Patula ng UDHR" at nagpalitrato kasama siya.
Nagsimula ang isang misa bandang ika-11 ng umaga, at naroroon sa harapan ang limang pari. Ang paring taga-Cotabato ang nagmisa, at Si Fr. Robert Reyes ang siyang nagbigay ng homiliya o sermon.
Matapos ang misa ay nagpahayag ang iba't ibang organisasyon. Nagsalita ang kinatawan ng CADP (Coalition Against Death Penalty) na si Ginoong Rodolfo Diamante, na siya ring spokesperson nito at executive secretary ng CBCP-ECPPC.
Nagsalita din si Maria Socorro I. Diokno, secretary general ng FLAG (Free Legal Assistance Group). Naroroon din at nagsalita si CHR Commissioner Chito Gascon.
Ipinaliwanag ng mga tagapagsalita ang paglagda ng Pilipinas noong Setyembre 20, 2006 sa Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights (na may layuning maalis na ang parusang bitay). Niratipika naman ito noong Nobyembre 20, 2007. At ang muling pagbuhay sa parusang bitay ang paglabag na umano sa Unang Artikulo ng Second Optional Protocol. Sinabi naman ni Ginang Diokno na muli na namang mabubuhay ang FLAG dahil sa pakikibaka laban sa pagbabalik ng parusang bitay.
Habang nakaupo ako roon ay paminsan-minsang lumilingon ako sa likod dahil hinahanap ko ang mga taga-HR groups, sa panig ng TFDP (Task Force Detanees of the Philippines), PhilRights, PAHRA, MAG (Medical Action Group), MTB (Mamamayan Tutol sa Bitay), at iba pa. Ngunit wala ni isa man sa kanila ang naroroon. Ako lang ang naka-t-shirt ng "Human Rights to the Max" na ginamit namin sa konsyerto noong Hunyo 3.
Tinapos nila ang programa sa pamamagitan ng pagpapalipad sa labas ng sampung puting lobo. Matapos iyon ay nagpalitrato kami ng kaibigang Dino Manrique kina Fr. Robert Reyes at CHR Comm. Gascon, na binigyan ko rin ng aklat kong "Patula ng UDHR."
May apat na papel na pinamahagi roon. Bukod sa programa, namahagi ng kanilang pahayag ang CADP, FLAG, at ang Ateneo de Manila University Human Rights Center.
Nais kong sipiin ang ilang mahahalagang punto sa kanilang mga pahayag.
Ayon sa CADP, ang death penalty "is a violation of the right to life", "is cruel, inhuman and degrading treatment", "is tilted against the poor, the marginalized and the most vulnerable sectors of society", "is irrevocable" at "does nothing to prevent crime". Kaya sila'y aaksyon batay sa kanilang mga balakin tulad ng mga sumusunod: (a) Lobby for the non-restoration of the death penalty; (b) Continuing public education program against death penalty; (c) Campaign for the improvement in the criminal justice system; at (d) Encourage a rehabilitative rather then punitive correctional system.
Ayon naman sa pahayag ng FLAG, "In the almost thirteen year period during which the death penalty was implemented, the lives of Leo Echegaray, Eduardo Agbayani, Jose Morallos, Archie Bulan, Dante Piandong, Pablito Andan and Alex Bartolome were forever lost. Yet the combined efforts of deat hrow families, church groups, lawyers, civil society organizations / individuals and of course, the lawmakers, managed to pull off what was thought of as an impossible task - the re-abolition of the death penalty with an almost unanimous vote in Congress. Hence, is is ironic that on this 10th aniiversary of the abolition, President-elect Rodrigo Duterte has called for the re-imposition of the death penalty."
Ayon naman sa AdMU Human Rights Center, "Instead of immediately ending the lives o criminals, one of the focuses of the incoming administration should be on the improvement of Restorative Justice Programs. This needs the full cooperation and functionality of the Bureau of Corrections to re-intorduce and reintegrate the offender as an individual in society."
Magaganda ang kanilang panukala, at ang inyong lingkod naman bilang bahagi ng Human Rights Online at nakasama sa ilang aktibidad bilang human rights defender, ay nakikiisa sa panawagang ito na huwag mabalik ang parusang bitay. Ngunit kung pakakaisipin, dapat ding matigil ang paggawa ng krimen, dahil halos lahat ng may gustong maibalik ang parusang bitay ay yaong may mga mahal sa buhay na pinatay. Ngunit papaano? Mahabang talakayan ito, lalo na't dapat talakayin ang lipunan at mga uring nagtutunggalian dito.
Bakit may mahihirap na nagbebenta ng shabu? Dahil kailangan nilang kumain at mapakain ang kanilang pamilya. Bakit may mayayaman na nagbebenta ng ecstasy? Dahil ba kailangan nilang kumain at mapakain ang kanilang pamilya? Hindi. Marahil tulad ng ibang negosyante, nais nilang magkamal ng tubo at luho.
Subalit ayaw natin ng parusang bitay dahil ang mga nabibitay lamang sa mga nakaraan ay yaong mga mahihirap, habang nakalalaya ang mga mayayaman. Halimbawa na lamang, si Leo Echgaray na mahirap at si Jalosjos na mayaman. Pareho silang naakusahang umabuso ng batang babae. Si Echegaray na mahirap ay nabitay habang si Jalosjos na mayaman ay nakulong ngunit nakalaya na ngayon.
Ngunit kung ang bibitayin ay ang mga mayayamang nang-aapi sa kanyang mamamayan, marahil ay nararapat lamang ang bitay, tulad ng nangyari noong Rebolusyong Oktubre 1917 na binitay ng mga mamamayan ang naghaharing Tsar noon sa Rusya. Binitay din ng mga Communards sa Paris Commune ang mga abogadong nanloloko at nanlalansi sa kanila. Subalit panahon iyon ng matitinding rebolusyon. Pinawi ng aping uri ang uring mapang-api.
Sa ganitong pananaw, maaari ang bitay kung dapat ipanalo ng aping uri ang isang sistemang panlipunang magbibitay sa mga naghaharing uri upang hindi na ito makabalik sa kapangyarihan.
Ngunit sa panahon ngayon, na payapa at walang kumbensyunal na digmaang nagaganap, dahil tangan o kontrolado ng naghaharing uri ang sistemang panlipunan, tiyak na kakampihan nila ang mga nakukulong na mayayaman na marahil ay palalayain pa ng burgesya. At tanging mga mahihirap lamang ang mabibitay. Hindi pantay ang hustisya sa kasalukuyang lipunan. Dapat palitan na ang bulok na sistemang umiiral.
ni Gregorio V. Bituin Jr.
Dinaluhan ko ang isang aktibidad bilang paggunita sa ikasampung anibersaryo ng pagkakaalis sa parusang bitay sa bansa. Ito yung pagsasabatas ng Batas Republika Bilang 9346, na may pamagat na "An Act Prohibiting the Imposition of the Death Penalty in the Philippines" noong Hunyo 24, 2006 na nilagdaan ni dating Pangulong Gloria Arroyo. Ginanap ang paggunitang ito sa Commission on Human Rights (CHR) nitong Biyernes ng umaga, Hunyo 24, 2016.
Nalaman ko ang aktibidad na ito sa mga kasapi ng HR groups noong Hulyo 3, 2016, kasabay ng konsyertong "Human Rights to the Max" na isa ring fund raising campaign para sa pagpapagamot ni Ginoong Max de Mesa, na chairman ng PAHRA (Philippine Alliance of Human Rights Advocates) na ginanap din sa CHR.
Pagdating ko sa CHR ay nakasalubong ko ang isang kaeskwela noong elementarya na si Ginoong Gerry Bernabe. Mas una ako ng isang taon sa kanya. Siya na pala ang spokesperson ng CBCP-ECCPC (Catholic Bishops' Conference of the Philippines - Episcopal Commission on Prison Pastoral Care). Siya rin ang agad in-interview ng isang reporter ng TV. Dahil matagal kaming hindi nagkita, binigyan ko siya ng aking librong "Patula ng UDHR" at nagpalitrato kasama siya.
Nagsimula ang isang misa bandang ika-11 ng umaga, at naroroon sa harapan ang limang pari. Ang paring taga-Cotabato ang nagmisa, at Si Fr. Robert Reyes ang siyang nagbigay ng homiliya o sermon.
Matapos ang misa ay nagpahayag ang iba't ibang organisasyon. Nagsalita ang kinatawan ng CADP (Coalition Against Death Penalty) na si Ginoong Rodolfo Diamante, na siya ring spokesperson nito at executive secretary ng CBCP-ECPPC.
Nagsalita din si Maria Socorro I. Diokno, secretary general ng FLAG (Free Legal Assistance Group). Naroroon din at nagsalita si CHR Commissioner Chito Gascon.
Ipinaliwanag ng mga tagapagsalita ang paglagda ng Pilipinas noong Setyembre 20, 2006 sa Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights (na may layuning maalis na ang parusang bitay). Niratipika naman ito noong Nobyembre 20, 2007. At ang muling pagbuhay sa parusang bitay ang paglabag na umano sa Unang Artikulo ng Second Optional Protocol. Sinabi naman ni Ginang Diokno na muli na namang mabubuhay ang FLAG dahil sa pakikibaka laban sa pagbabalik ng parusang bitay.
Habang nakaupo ako roon ay paminsan-minsang lumilingon ako sa likod dahil hinahanap ko ang mga taga-HR groups, sa panig ng TFDP (Task Force Detanees of the Philippines), PhilRights, PAHRA, MAG (Medical Action Group), MTB (Mamamayan Tutol sa Bitay), at iba pa. Ngunit wala ni isa man sa kanila ang naroroon. Ako lang ang naka-t-shirt ng "Human Rights to the Max" na ginamit namin sa konsyerto noong Hunyo 3.
Tinapos nila ang programa sa pamamagitan ng pagpapalipad sa labas ng sampung puting lobo. Matapos iyon ay nagpalitrato kami ng kaibigang Dino Manrique kina Fr. Robert Reyes at CHR Comm. Gascon, na binigyan ko rin ng aklat kong "Patula ng UDHR."
May apat na papel na pinamahagi roon. Bukod sa programa, namahagi ng kanilang pahayag ang CADP, FLAG, at ang Ateneo de Manila University Human Rights Center.
Nais kong sipiin ang ilang mahahalagang punto sa kanilang mga pahayag.
Ayon sa CADP, ang death penalty "is a violation of the right to life", "is cruel, inhuman and degrading treatment", "is tilted against the poor, the marginalized and the most vulnerable sectors of society", "is irrevocable" at "does nothing to prevent crime". Kaya sila'y aaksyon batay sa kanilang mga balakin tulad ng mga sumusunod: (a) Lobby for the non-restoration of the death penalty; (b) Continuing public education program against death penalty; (c) Campaign for the improvement in the criminal justice system; at (d) Encourage a rehabilitative rather then punitive correctional system.
Ayon naman sa pahayag ng FLAG, "In the almost thirteen year period during which the death penalty was implemented, the lives of Leo Echegaray, Eduardo Agbayani, Jose Morallos, Archie Bulan, Dante Piandong, Pablito Andan and Alex Bartolome were forever lost. Yet the combined efforts of deat hrow families, church groups, lawyers, civil society organizations / individuals and of course, the lawmakers, managed to pull off what was thought of as an impossible task - the re-abolition of the death penalty with an almost unanimous vote in Congress. Hence, is is ironic that on this 10th aniiversary of the abolition, President-elect Rodrigo Duterte has called for the re-imposition of the death penalty."
Ayon naman sa AdMU Human Rights Center, "Instead of immediately ending the lives o criminals, one of the focuses of the incoming administration should be on the improvement of Restorative Justice Programs. This needs the full cooperation and functionality of the Bureau of Corrections to re-intorduce and reintegrate the offender as an individual in society."
Magaganda ang kanilang panukala, at ang inyong lingkod naman bilang bahagi ng Human Rights Online at nakasama sa ilang aktibidad bilang human rights defender, ay nakikiisa sa panawagang ito na huwag mabalik ang parusang bitay. Ngunit kung pakakaisipin, dapat ding matigil ang paggawa ng krimen, dahil halos lahat ng may gustong maibalik ang parusang bitay ay yaong may mga mahal sa buhay na pinatay. Ngunit papaano? Mahabang talakayan ito, lalo na't dapat talakayin ang lipunan at mga uring nagtutunggalian dito.
Bakit may mahihirap na nagbebenta ng shabu? Dahil kailangan nilang kumain at mapakain ang kanilang pamilya. Bakit may mayayaman na nagbebenta ng ecstasy? Dahil ba kailangan nilang kumain at mapakain ang kanilang pamilya? Hindi. Marahil tulad ng ibang negosyante, nais nilang magkamal ng tubo at luho.
Subalit ayaw natin ng parusang bitay dahil ang mga nabibitay lamang sa mga nakaraan ay yaong mga mahihirap, habang nakalalaya ang mga mayayaman. Halimbawa na lamang, si Leo Echgaray na mahirap at si Jalosjos na mayaman. Pareho silang naakusahang umabuso ng batang babae. Si Echegaray na mahirap ay nabitay habang si Jalosjos na mayaman ay nakulong ngunit nakalaya na ngayon.
Ngunit kung ang bibitayin ay ang mga mayayamang nang-aapi sa kanyang mamamayan, marahil ay nararapat lamang ang bitay, tulad ng nangyari noong Rebolusyong Oktubre 1917 na binitay ng mga mamamayan ang naghaharing Tsar noon sa Rusya. Binitay din ng mga Communards sa Paris Commune ang mga abogadong nanloloko at nanlalansi sa kanila. Subalit panahon iyon ng matitinding rebolusyon. Pinawi ng aping uri ang uring mapang-api.
Sa ganitong pananaw, maaari ang bitay kung dapat ipanalo ng aping uri ang isang sistemang panlipunang magbibitay sa mga naghaharing uri upang hindi na ito makabalik sa kapangyarihan.
Ngunit sa panahon ngayon, na payapa at walang kumbensyunal na digmaang nagaganap, dahil tangan o kontrolado ng naghaharing uri ang sistemang panlipunan, tiyak na kakampihan nila ang mga nakukulong na mayayaman na marahil ay palalayain pa ng burgesya. At tanging mga mahihirap lamang ang mabibitay. Hindi pantay ang hustisya sa kasalukuyang lipunan. Dapat palitan na ang bulok na sistemang umiiral.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento